Herceptin logo

Βασικές μελέτες του Trastuzumab IV στον HER2 θετικό καρκίνο του μαστού

Βασικά σημεία

• Οι κλινικές μελέτες έχουν αξιολογήσει την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια της HER2-στοχευμένης θεραπείας σε γυναίκες με HER2-θετικό πρώιμο ή μεταστατικό καρκίνο του μαστού.
• Η HER2-στοχευμένη θεραπεία μπορεί να βελτιώσει τα ποσοστά επιβίωσης σε γυναίκες με HER2-θετικό καρκίνο του μαστού, υπογραμμίζοντας τη σημασία του σωστού εντοπισμού των συγκεκριμένων ασθενών.

Έχουν πραγματοποιηθεί αρκετές κλινικές μελέτες για να αξιολογηθεί η αποτελεσματικότητα και η ασφάλεια της HER2-στοχευμένης θεραπείας σε γυναίκες με HER2-θετικό πρώιμο ή μεταστατικό καρκίνο του μαστού. Τα αποτελέσματα αυτών των μελετών περιγράφονται λεπτομερέστερα στη συνέχεια αυτής της ενότητας και αποδεικνύουν το όφελος που προκύπτει από τη HER2-στοχευμένη θεραπεία, καθώς και τη σημασία του σωστού εντοπισμού των γυναικών με HER2-θετικό καρκίνο του μαστού.

HER2-στοχευμένη θεραπεία στον καρκίνο του μαστού πρώιμου σταδίου: μελέτες HERA, NCCTG N9831, NSABP B-31 και BCIRG 006

Συνοπτική παρουσίαση της μελέτης HERA (HERceptin Adjuvant)

• Κλινική μελέτη φάσης ΙΙΙ.
• Εντάχθηκαν ασθενείς με HER2-θετικό, διηθητικό καρκίνο του μαστού πρώιμου σταδίου.
• Αξιολογήθηκε η θεραπεία με τραστουζουμάμπη για 1 ή 2 χρόνια μετά από επικουρική (adjuvant) ή εισαγωγική (neoadjuvant) χημειοθεραπεία έναντι της παρατήρησης.
• Οι ασθενείς ανατέθηκαν στην ομάδα παρατήρησης ή λάμβαναν τραστουζουμάμπη κάθε 3 εβδομάδες για 1 ή 2 χρόνια

Η μελέτη HERA αξιολόγησε την τραστουζουμάμπη ως επικουρική (adjuvant) θεραπεία για τον HER2-θετικό καρκίνο του μαστού μετά από την ολοκλήρωση της αρχικής θεραπείας (π.χ. χειρουργική επέμβαση, ακτινοθεραπεία και neoadjuvant ή adjuvant χημειοθεραπεία).1 Κατάλληλοι για συμμετοχή στη μελέτη θεωρούνταν οι ασθενείς με όγκους με υπερέκφραση του HER2 κατά IHC (IHC 3+) ή ενίσχυση του HER2 με χρήση in situφθορίζοντος υβριδισμού (FISH).¹

Κύρια ευρήματα: HERA

Τα ευρήματα της μελέτης HERA έδειξαν ότι 1 χρόνος θεραπείας με τραστουζουμάμπη μετά από χημειοθεραπεία βελτίωσε σημαντικά την ελεύθερη νόσου επιβίωση (DFS) σε γυναίκες με HER2-θετικό καρκίνο του μαστού.¹ Σε διάμεσο διάστημα παρακολούθησης 2 ετών, παρατηρήθηκε απόλυτο όφελος στην ελεύθερη νόσου επιβίωση (DFS) της τάξης του 6.3% (80.6% στο σκέλος της τραστουζουμάμπης έναντι 74.3% στην ομάδα παρατήρησης, λόγος επικινδυνότητας [HR]: 0.64, 95% CI: 0.54–0.76, p<0.0001).2 Υπήρξε, επίσης, σημαντική βελτίωση στη συνολική επιβίωση στο σκέλος της τραστουζουμάμπης.² Σε διάμεση παρακολούθηση 4 ετών, το σημαντικό όφελος στο DFS που αναφέρθηκε αρχικά κατά τη διάμεση παρακολούθηση διάρκειας 1 έτους διατηρήθηκε παρά τη σημαντική διασταύρωση (crossover) των ασθενών στην ομάδα παρατήρησης με την ομάδα υπό θεραπεία με τραστουζουμάμπη.3 Τα δεδομένα επιβεβαιώνουν ότι το 78.6% των ασθενών υπό θεραπεία με τραστουζουμάμπη πέτυχε ελεύθερη νόσου επιβίωση (DFS) συγκριτικά με το 72.2% των ασθενών στην ομάδα παρατήρησης (HR: 0.76, 95% CI: 0.66–0.87, p<0.0001).³ Ωστόσο, δεν υπήρξε σημαντική διαφορά στον κίνδυνο θανάτου ανάμεσα στην ομάδα της τραστουζουμάμπης και την ομάδα παρατήρησης (89.3% έναντι 87.7%), κάτι που ενδεχομένως οφείλεται στην πιθανότητα του crossover.³

Συνοπτική παρουσίαση της μελέτης NCCTG N9831

• Κλινική μελέτη φάσης ΙΙΙ.
• Ασθενείς με HER2-θετικό καρκίνο του μαστού και θετικούς ή υψηλού κινδύνου αρνητικούς λεμφαδένες
• Αποτελεσματικότητα της δοξορουβικίνης και κυκλοφωσφαμίδης (AC), ακολουθούμενη από εβδομαδιαία χορήγηση πακλιταξέλης (T) με ή χωρίς τραστουζουμάμπη (H)

Η μελέτη N9831 συνέκρινε την αποτελεσματικότητα των AC-T+H (AC ακολουθούμενη από εβδομαδιαία χορήγηση T συν H [ταυτόχρονη χορήγηση]) έναντι AC-T-H (AC ακολουθούμενη από εβδομαδιαία χορήγηση T, ακολουθούμενη από H [διαδοχική χορήγηση]) έναντι AC-T (AC ακολουθούμενη από εβδομαδιαία χορήγηση T και μόνο) ως adjuvant θεραπεία για τις γυναίκες με HER2-θετικό καρκίνο του μαστού και θετικούς ή υψηλού κινδύνου αρνητικούς λεμφαδένες.⁴ Το κύριο καταληκτικό σημείο ήταν η ελεύθερη νόσου επιβίωση (DFS).4 Οι ασθενείς θεωρούνταν επιλέξιμοι (κατάλληλοι) για συμμετοχή στη μελέτη, αν οι όγκοι τους βαθμολογούνταν ως IHC 3+ ή θετικοί κατά FISH.⁴

Σε διάμεση παρακολούθηση διάρκειας 3 ετών, η μελέτη N9831 έδειξε σημαντική βελτίωση στην ελεύθερη νόσου επιβίωση (DFS) στους ασθενείς υπό θεραπεία με τραστουζουμάμπη (διαδοχική χορήγηση) συν χημειοθεραπεία έναντι των ασθενών υπό μονοθεραπεία με χημειοθεραπεία (85.2% στο σκέλος της χημειοθεραπείας συν τραστουζουμάμπη έναντι 79.7% στο σκέλος της μονοθεραπείας με χημειοθεραπεία).⁴ Όφελος στην ελεύθερη νόσου επιβίωση (DFS) παρατηρήθηκε, επίσης, κατά την πενταετή παρακολούθηση με μείωση του κινδύνου εμφάνισης συμβάντος με τη διαδοχική προσθήκη τραστουζουμάμπης μετά από χημειοθεραπεία (πενταετής DFS: 80.1% στο σκέλος της χημειοθεραπείας συν τραστουζουμάμπη έναντι 71.9% στο σκέλος της μονοθεραπείας με χημειοθεραπεία, HR: 0.67, 95% CI: 0.55–0.82, p<0.0001).⁴

Συνοπτική παρουσίαση της μελέτης NSABP B-31

• Τυχαιοποιημένη κλινική μελέτη
• Ασθενείς με HER2-θετικό καρκίνο του μαστού και θετικούς λεμφαδένες
• Ασφάλεια και αποτελεσματικότητα της δοξορουβικίνης και κυκλοφωσφαμίδης, ακολουθούμενες από πακλιταξέλη (AC-T) έναντι της δοξορουβικίνης και κυκλοφωσφαμίδης ακολουθούμενες από πακλιταξέλη και τραστουζουμάμπη (AC-T+H))

Η μελέτη B-31 συνέκρινε την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια του σχήματος AC-T έναντι του σχήματος AC-T+H ως adjuvant θεραπεία σε ασθενείς με HER2-θετικό καρκίνο του μαστού και θετικούς λεμφαδένες. Το κύριο καταληκτικό σημείο ήταν η ελεύθερη νόσου επιβίωση (DFS).4 Οι ασθενείς θεωρούνταν επιλέξιμοι (κατάλληλοι) για συμμετοχή στη μελέτη, αν οι όγκοι τους βαθμολογούνταν ως IHC 3+ ή θετικοί κατά FISH όσον αφορά τον HER2.4

Πραγματοποιήθηκαν συνδυασμένες αναλύσεις των μελετών N9831 και B-31.

Συνδυασμένη ανάλυση των μελετών N9831 και B-31

Κύρια ευρήματα των μελετών N9831 και B-31: συνδυασμένη ανάλυση

Σε μια κοινή ανάλυση των μελετών N9831 και B-31, σε διάμεση παρακολούθηση 4 ετών, το ποσοστό της ελεύθερης νόσου επιβίωσης (DFS) ήταν 85.9% σε ασθενείς υπό θεραπεία με τραστουζουμάμπη συγκριτικά με το 73.1% σε ασθενείς που δεν ακολουθούσαν θεραπεία με τραστουζουμάμπη (HR: 0.49, p<0.0001, 95%CI: 0.41–0.58). Τα ποσοστά συνολικής επιβίωσης ήταν 92.6% και 89.4% στις ομάδες υπό θεραπεία με σχήμα που περιελάμβανε ή όχι τραστουζουμάμπη, αντίστοιχα (HR 0.63, p=0.0004, 95%CI: 0.49–0.81).5 Στα 5 χρόνια, σημειώθηκε τάση μείωσης του κινδύνου συμβάντος, όταν η τραστουζουμάμπη ξεκίνησε να χορηγείται παράλληλα με την πακλιταξέλη συγκριτικά με τη διαδοχική χορήγηση (πενταετές DFS: 79.8% για τη διαδοχική χορήγηση έναντι 84.2% για την παράλληλη χορήγηση, HR: 0.75, 95% CI: 0.60–0.94, p<0.0134).⁵

Κατά τη μακροχρόνια παρακολούθηση, υπήρξε, επίσης, σημαντική βελτίωση στη συνολική επιβίωση στο σκέλος της τραστουζουμάμπης έναντι του σκέλους της μονοθεραπείας με χημειοθεραπεία (HR=0.65, 95% CI: 0.51–0.84, p=0.0007).⁴

Τα ευρήματα των μελετών N9831 και B-31 επιβεβαίωσαν ότι η προσθήκη 1 έτους θεραπείας με τραστουζουμάμπη στη χημειοθεραπεία βελτίωσε τη μακροχρόνια ελεύθερη νόσου επιβίωση (DFS) σε γυναίκες με HER2-θετικό καρκίνο του μαστού.^4-5

Συνοπτική παρουσίαση της μελέτης NSABP B-31

• Κλινική μελέτη φάσης ΙΙΙ
• Ασθενείς με HER2-θετικό καρκίνο του μαστού πρώιμου σταδίου και θετικούς ή υψηλού κινδύνου αρνητικούς λεμφαδένες
• Ασφάλεια και αποτελεσματικότητα της τραστουζουμάμπης στο πλαίσιο θεραπευτικού σχήματος με βάση ή μη την ανθρακυκλίνη σε ασθενείς με HER2-θετικό καρκίνο του μαστού πρώιμου σταδίου

Η μελέτη BCIRG 006 είναι μια κλινική μελέτη, η οποία μελέτησε την προσθήκη της τραστουζουμάμπης σε θεραπευτικά σχήματα με βάση ή μη την ανθρακυκλίνη σε συνολικά 3222 ασθενείς με HER2-θετικό καρκίνο του μαστού πρώιμου σταδίου με τη χρήση της μεθόδου FISH. Οι ασθενείς διαστρωματώθηκαν ανάλογα με την κατάσταση των λεμφαδένων και του ορμονικού υποδοχέα στη λήψη είτε adjuvant θεραπείας με δοξορουβικίνη και κυκλοφωσφαμίδη για 4 κύκλους, ακολουθούμενους από 4 κύκλους δοσεταξέλης με (AC-TH) ή χωρίς (AC-T) 1 έτος θεραπείας με τραστουζουμάμπη ή 6 κύκλους δοσεταξέλης και καρβοπλατίνης με 1 έτος τραστουζουμάμπης (TCH). Ο κύριος στόχος ήταν η ελεύθερη νόσου επιβίωση (DFS). Δευτερεύοντες στόχοι ήταν η συνολική επιβίωση και η ασφάλεια.

Κύρια ευρήματα: BCIRG 006

Με μία μέση διάρκεια παρακολούθησης στους 65 μήνες, οι υπολογιζόμενες τιμές της επιβίωσης ελεύθερης νόσου (DFS) στα 5 χρόνια ήταν 75% στο σκέλος του σχήματος AC-T, 84% στο σκέλος AC-T και τραστουζουμάμπης και 81% στο σκέλος με τους ασθενείς που ελάμβαναν δοσεταξέλη με καρβοπλατίνη και 1 έτος τραστουζουμάμπης (TCH). Αντίστοιχα, οι ρυθμοί της συνολικής επιβίωσης κυμάνθηκαν στο 87%, 92% και 91%. Δεν υπήρξαν σημαντικές διαφορές στην αποτελεσματικότητα (επιβίωση ελεύθερη νόσου ή συνολική επιβίωση), ανάμεσα στα δύο σκέλη που περιείχαν την τραστουζουμάμπη, τα οποία ήταν ανώτερα από το σκέλος του σχήματος AC-T.6 Όσον αφορά την ασφάλεια, το σχήμα TCH παρουσίασε ευνοϊκότερο προφίλ ανεκτικότητας έναντι του σχήματος AC-TH (p<0.001).⁶

Κατά τη μακροχρόνια παρακολούθηση, υπήρξε, επίσης, σημαντική βελτίωση στη συνολική επιβίωση στο σκέλος της τραστουζουμάμπης έναντι του σκέλους της μονοθεραπείας με χημειοθεραπεία (HR=0.65, 95% CI: 0.51–0.84, p=0.0007).⁴